ΘΡΑΣΟΣ ΑΒΡΑΑΜ
Μια σημαντική ημέρα μνήμης αλλά και παράλληλα υπενθύμισης των φρικών εγκλημάτων που διέπραξαν οι Ναζί στις χώρες της Ευρώπης είναι η σημερινή. Στις 2 Ιουλίου του 1942, τα περισσότερα από τα παιδιά του Lidice, ενός μικρού χωριού της τότε Τσεχοσλοβακίας, παραδόθηκαν στην Γκεστάπο. Τα 82 παιδιά από εκεί μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο εξόντωσης στο Chełmno, όπου δολοφονήθηκαν με δηλητηριώδη αέρια.
Η δολοφονία των παιδιών έγινε ως αντίποινα για τον θάνατο του Reinhard Heydrich, διοικητή του ναζιστικού προτεκτοράτου της Βοημίας και της Μοραβίας.
Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές μετά την κηδεία του Heydrich μπήκαν οι ναζί στρατιώτες στο χωριό Lidice.
Όλοι οι άνδρες μεταφέρθηκαν σε ένα αγρόκτημα στην άκρη του χωριού και εκτελέστηκαν, πρώτα σε ομάδες των πέντε. Ο ηθικός αυτουργός αυτού του τρόμου, Horst Böhme, παραπονέθηκε ότι θα του έπαιρνε πάρα πολύ καιρό για να τους εκτελέσει όλους οι ομάδες έγιναν των δέκα. Μέχρι το απόγευμα της ίδιας μέρας, 173 άνδρες είχαν εκτελεστεί.
203 γυναίκες και 105 παιδιά συγκεντρώθηκαν στο σχολείο του χωριού.
Από εκεί οδηγήθηκαν σε άλλο σχολείο στην κοντινή πόλη Kladno. Τέσσερις από τις γυναίκες ήταν έγκυες. Οι έγκυες μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο και τους αφαιρέθηκαν με βίαιο τρόπο τα βρέφη. Οι περισσότερες από τις υπόλοιπες γυναίκες οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ravensbrück όπου έχασαν τη ζωή τους από μια σειρά από ασθένειες.
Τα παιδιά στην αρχή μεταφέρθηκαν σ ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο στο Łódź όπου Γερμανοί Αξιωματούχοι έκαναν τον διαχωρισμό ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους.
Από τα 105 παιδιά του Lidice, μόνο τα 17 παιδιά επέστρεψαν κάποια στιγμή στο χωριό τους. Κανείς δεν θα μάθει ποτέ αν κάποιο από τα 82 παιδιά έκλαιγε λίγο πριν χάσει την ζωή του, μακριά από το σπίτι, την μητέρα του και τον πατέρα του.
Μετά από χρόνια, 82 χάλκινα αγάλματα, 40 αγόρια και 42 κορίτσια, στήθηκαν εκεί ως αιώνια υπενθύμιση της σφαγής και του γεγονότος ότι Ναζισμός δεν είναι ακόμα μια ιδεολογία είναι έγκλημα.
Ο επιζών του Ολοκαυτώματος Ελί Βιζέλ είχε γράψει «Ο δήμιος σκοτώνει πάντα δυο φορές, τη δεύτερη με τη λήθη». Γι αυτό είναι αναγκαιότητα να θυμόμαστε.
Ιδίως τώρα που στη χώρα μας μια συμμορία νοσταλγών του Χίτλερ παρουσιάζεται με το προσωπείο του «εθνικιστή» και «πατριώτη» προσπαθώντας να κρύψει την εγκληματική της φύση. Η υποκρισία και η ψευτιά τους περισσεύει όταν από τη μια τραγουδούν δυνατά τον εθνικό ύμνο και τιμούν δήθεν την ελληνική σημαία, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια, ενώ από την άλλη ορκίζονται πίστη στη σημαία του Γ΄Ράιχ γιατί μοναδική «πατρίδα» τους είναι η σβάστικα.
Ποτέ ξανά φασισμός!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου